Yıllar yıllar önce bir kız varmış. Azimli,cesur birazda dik başlı genç bir kız…
1988 yılıydı. İlk kez iş hayatıyla yüzleştiğim ve çok değerli insanlarla hayatımın kararını aldığım yıldı.
Günlerden 18 Haziran 1988.. Anavatan Partisinin olağan genel kongresi yapıldığı sırada dönemin Başbakanı Turgut Özal’a Kartal Demirağ tarafından iki kez ateş edilmiş ve Özal yaralanmıştı. Türkiye bu haberle çalkalandı…
İşte o olaydan 1 veya 2 gün sonra çalıştığım otele gelen bir kadın gazeteciyle tanıştım.
Cesur ve kendinden emin bir görünüşü vardı, beni çok etkiledi ve yanına gidip tanıştım.
“Hoş geldiniz otelimize. Bende yerel bir gazetede yazı yazıyorum. Sizinle tanışmak istedim” diyerek seslendim…
Şöyle bir döndü önce sert bir bakışı vardı, sonra hoş bulduk yavrum dedi.
Ona bir çay götürdüm. Yanına bir sigara yaktı. Yorgun olduğu her halinden belliydi. Bende masasına oturdum ve sohbet ettik. O cesur, başarılı bir gazeteciydi.. benim hayatımda ilk kez olmak istediğim kişiydi. O benim idolümdü…
Karşımda oturup benimle sohbet eden güçlü kadın gazeteci Ayşe Önal’dı.
Bende gazeteciliğe yeni adım atmıştım. Henüz çaylak bir öğrenci…Bazen yan yan bazen dik yürümeye çalışan genç bir gazeteci adayı olarak bu fırsatı değerlendirdim.
Ona turizmci mi yoksa gazeteci mi olacağım konusunda kararsız olduğumu anlattım. Ayşe hanım beni sevmişti çünkü onunda bir kızı vardı. O yıllarda yanlış hatırlamıyorsam 10-11 yaşlarındaydı. Biraz ondan bahsetti bana…Adı ŞAFAK PAVEY’di.
Henüz genç bir kız olarak omzumda çok yük taşıdığımın farkına varan ilk insandı beklide…
Dalaman açık cezaevinden kaçan Kartal Demirağ hakkında çalışıyor ve sürekli yazıyordu. Bilgi ve tecrübelerini prensipli disiplinli çalışmasına yansıtıyordu. Çok etkilenmiştim. Onun gibi bir gazeteci olmak istedim.
Hiç unutmuyorum..
Bana “sonuç ne olursa olsun kalbinin ve beynin sesini dinle, ne diyorsa onu dinle… Başaracağına eminim. Sen cesur ve çalışkan bir kızsın. Ne zaman istersen bana ulaş… İleride başarılı bir gazeteci olacaksın. Sana güveniyorum” demişti.
Yıllar geçti ben okulumu bitirdim. Hem Turizm sektöründe hem de basın sektöründe çalışmaya devam ettim. Beklide hayatım da yaptığım en büyük yanlış iki meslek arasında kalmak oldu. Ayşe Önal gibi başarılı bir gazeteci olamadım belki, ama mücadeleden asla vazgeçmedim…
Bugün gazetecilik mesleğime devam ederken yıllar önce gönlümü verdiğim MHP’den Gaziantep milletvekili adayı oldum. Diyeceksiniz nerden nereye…
Bu gün Ayşe Önal’ın kızı Şafak Pavey’in CHP Meclis Başkanvekili olduğunu duydum.
Ayşe Önal’ın kızı Şafak Pavey’in hayatı hiç kolay olmadı. Zor bir süreç geçirdi ve sonuçta her şeye rağmen başardı.
Pavey’in tüm zor koşullara rağmen elde ettiği başarı bana sevgili annesini hatırlattı. Arkadaşını trene bindirmeye çalışırken geçirdiği bir kaza sonucu sol kol ve bacağını kaybeden Pavey azmin örneğidir.
Ayşe Önal yaptığı haberler yüzünden zaman zaman hayatı tehlikeye girdi. Ama o asla vazgeçmedi… Sonuç İngiltere’de yaşamak olsa da…
1984 yılından bu yana mesleğinde büyük işlere imza atan gazeteci-yazar Ayşe Önal 1996 da ‘Dünyanın en cesur gazetecisi ‘ seçilirken aynı zamanda 2000 yılında dünyanın çeşitli ülkelerinden 21 kadınla birlikte ‘Amazing Women’ belgeselinin ‘İnsan hakları ve hukuk mücadelesi sürekliliği’ bölümünde yer aldı. Önal, ulusal ve uluslar arası birçok ödül aldı.
Belki yıllar sonra yeniden karşılaşırız. Fikri zikri ne olursa olsun o benim meslek hayatımda olmak istediğim kişiydi…
Annesi gibi hayatta her zorluğa karşı gelmesini bilen ve mücadeleden vazgeçmeyen Şafak Pavey’e bundan sonraki hayatında başarılar diliyorum.
Onun gibi olmak istedim ancak sadece istemek olmuyor. Arzu ettiğiniz hedefe ulaşmak için cesaret ve çok çalışmak, vazgeçmemek şart.
Genç bir kızının idolü başarılı gazeteci AYŞE ÖNAL’a saygılar….
HOŞÇAKALIN
